Pewarnaan asli dipercayai telah wujud di Mesir dan Parsi sejak 2000 tahun dahulu. la kemudian berkembang ke China dan Jepun pada abad ke 7.

Sebelum terciptanya pewarna sintetik pada pertengahan abad ke 19, semua pewarna dihasilkan daripada sumber asli seperti dedaun, bunga-bungaan, buah-buahan (beri), akar tumbuh-tumbuhan, serangga, karang-karangan serta mineral. Pusat pewarnaan telah didirikan di pesisir Mediterranean lima ribu tahun yang lampau. Pewarnaan asli telah menjadi satu kemahiran di zaman purbakala Mesir. Antara bahan yang digunakan ialah weld iaitu sejenis rumpai yang digunakan untuk mendapatkan warna kuning, pokok woad untuk warna biru dan akar pokok madder untuk warna merah.

Kaum Phoenician mahir menggunakan karang-karangan untuk menghasilkan pewarna daripada warna merah hingga ke ungu dan biru. Kebanyakan teknik ini turut digunakan oleh Orang Yunani dan Romawi. Mereka juga menggunakan kermes, sejenis serangga untuk menghasilkan pewarna merah dim archil, sejenis lichen yang terdapat di pantai yang menghasilkan warna ungu. Pada ketika itu, warna ungu disanjung tinggi dan diguna bagi melambangkan taraf dan status. Sehingga abad ke 16, pelbagai pewarna asli digunakan oleh orang Eropah yang hampir sama dengan teknik yang digunakan oleh orang Yunani dan Romawi. Pokok woad, weld dan akar madder, merupakan bahan pewarna yang paling penting sementara archil dan kemes tidak banyak digunakan dalam pewarnaan asli.

Semua terbitan Buku Siri Akademik Seni Kraf boleh diperolehi di Unit Pengurusan Maklumat (Pengurusan Rekod dan Pusat Sumber), Institut Kraf Negara (IKN) yang beralamat di:

Institut Kraf Negara
No.1, Km.20, Jalan Ipoh-Rawang,
Taman Rekreasi Templer,
48000, Rawang,
Selangor Darul Ehsan

Untuk keterangan lanjut, sila hubungi : Puan Jusnita Heriani binti Hairunnas di talian 03-6091 5322 samb. 143